Chyba jednak nie lubię przesadnie wychudzonych mężczyzn

Od jakiegoś czasu obserwuję 'plagę' świeżo odchudzonych facetów w telewizji. Celebrytów, jak niektórzy ich nazywają. Ostatnio podczas premiery nowego Klosa, skrzywiona jakbym starą szynkę wąchała, przysłuchiwałam się wypowiedzi Kota. Właściwie nic z niej nie słyszałam, bo się wgapiałam w jakiegoś patyczaka, który kiedyś Kotem był. Takim mniamuśnym, zadowolonym Kotem, a teraz co? Łeb na chudej szyjce, sterczące ramionka, za długie nogi, za długie ręce, ciuchy za duże, chociaż marynarka widać nowa, opięta. Te ciuchy to raczej u Kuby jakieś takie większe niż zawartość.
Na tej samej premierze przemknął gdzieś Mecwaldowski, którego uwielbiam, a kiedyś wydawał mi się idealny gabarytowo. I co widzę? Znowu chuda szyjka, główka się kiwa, ramionka wąziutkie, klata skromniutka, rozmiar XS.
W kilku serialach przewija się też Robert Gonera. Kiedyś przystojny, postawny facet, teraz, dzięki dbałości o formę zapewne, chuda szyjka, zapadnięta klata, zanik brody.
Ja pierdzielę, czy oni wszyscy mają tego samego trenera i dietetyka?

Zakładam, że żaden z panów nie jest chory, jeśli tak, to przepraszam. Panowie jednak za dobrze na chorych wyglądają, stąd moje przypuszczenia, że to nowomoda, żeby się wychudzić i 'ozdrowić'.

Sami wiecie, jeśli czytacie, jak ja tu walczę o każdy kilogram w dół. Wiele bym dała, żeby być chudą laską, ale jak sie okazuje, panów to ja wolę jednak nie tak całkiem bez grama ciała.

Kurczę, nad Kotem to ja dzisiaj ręce załamałam.

Ja poproszę o umiar, bo niedługo te wszystkie telewizory szerokoekranowe z panoramicznym obrazem na psu budę będą, jakieś przecinki się będę przemykać w filmach i trzeba będzie obraz zmieniać, żeby w ogóle coś zobaczyć.

Edytuję - bo widzę, że mogłam być opacznie zrozumiana - nie przeszkadzają mi szczupli mężczyźni, urodzeni jako chudzielce. Nic na to nie poradzą, a i styl mają wtedy taki, że umieją 'to nosić'. Szokuje mnie jedynie schodzenie z, moim zdaniem, idealnego rozmiaru o kilka w dół, epatowanie przesadną chudością tak, jakby to była jedyna słuszna obecnie opcja. Dotyczy to też kobiet, które były seksowne i smakowicie zaokrąglone (ale nadal szczupłe), a teraz prezentują dumnie ciało deski do prasowania. Dumnie, bo to naprawdę wygląda na modę i uznają to za osiągnięcie.
Komentuję samo zjawisko, odbiegając od kwestii postrzegania ludzi przez pryzmat ich osobowości. Ja lubię ludzi i nie chodzi tu o to, że ich znielubiłam, komentuję po prostu pewne zjawisko, które mnie niepokoi.

Myślałam, że ci, którzy mnie tu czytają, znają mnie na tyle, żeby nie zarzucać mi małostkowości, ale boję się jednak, że tak może się stać, stąd to tłumaczenie.